Nie tylko wielbłądy czyli Jedwabny Szlak rowerem

8 listopada 2025 (sobota) godz. 19:00

Ewa Świderska (Ewcyna)

W grudniu 2013 roku wyruszyłam w podróż z biletem w jedną stronę – z Warszawy na Filipiny - od tamtej chwili żyję „w drodze” podróżując rowerem. Kilka lat później znalazłam się w Urumqi, stolicy chińskiej prowncji Xinjiang, jako nauczycielka języka angielskiego.
Niecierpliwie wypatrywałam pierwszego wielbłąda, ale to nie one najbardziej zapadły mi w pamięć. Zachwycały mnie góry Tianshan, pustynie Taklamakan i Gobi, dawne oazy i buddyjskie ruiny, a jednocześnie uderzała codzienność pełna kontroli i prześladowania rdzennej ludności - Ujgurów.
Wyruszyłam stamtąd rowerem do Europy. Pierwszy etap to Azja Centralna: Kazachstan, Kirgistan i Uzbekistan. Surowe krajobrazy – góry i pustynie, postsowiecki rytm życia i legendarne miasta – Samarkanda, Buchara. Tam spotkałam polskich misjonarzy, którzy z ogromnym poświęceniem podtrzymują obecność kościoła w regionie. W Uzbekistanie zetknęłam się z obowiązkiem meldunkowym i przeżyłam wypadek, który na jakiś czas wywrócił moje plany.
Zimą przeniosłam się do Dubaju i Omanu – krajów mocno zakorzenionych w tradycji muzułmańskiej. Obserwowanie codziennego życia i zasad, które nim rządzą, było dla mnie nowym doświadczeniem, lekcją pokory i zrozumienia odmiennych kultur.
Iran to sinusoida wrażeń - niezwykła gościnność i bogata architektura, ale też kontrole i groźne napady. Mimo tego spędziłam tam dwa miesiące.
Dotarłam na Kaukaz - to góry sięgające chmur, mozaika kultur i wyznań. Azerbejdżan łączy wschodni przepych z nowoczesnością, Gruzja i Armenia wyciskały siódme poty na górskich drogach, ale też zachwycały ciszą dawnych klasztorów i gościnnością ludzi. Przejechałam przez Górski Karabach – sporny region od lat w trakcie wojny.
Na koniec Turcja. Wybrzeże morza Czarnego, Kapadocja, skalne miasta, starożytne ruiny, noce spędzone u ludzi, którzy bez wahania otwierali przede mną swoje domy.
Zapraszam na opowieści z życia ludzi napotkanych w drodze (m.in. Chiny, Kirgistan, Oman, Iran) i mojego, czyli kobiety podróżującej solo rowerem.

Ewa Świderska –sochaczewianka - podróżniczka, pasjonatka poznawania świata z perspektywy rowerowego siodełka. Od niemal 12 lat żyje w drodze podróżując rowerem - przemierzyła nim kilkadziesiąt krajów na trzech kontynentach. Najwięcej czasu spędziła w Azji, skąd wróciła do Europy rowerem jadąc Jedwabnym Szlakiem – z Chin przez Azję Centralną, Bliski Wschód, Kaukaz i Turcję. Twierdzi, że powinno się wykluczyć z użycia słowa „powinnaś, powinieneś”, bo wyrażają oczekiwania innych wobec Ciebie. Prowadzi bloga www.ewcyna.com i media społecznościowe jako Ewcyna. ”Moja podróż to nie wakacje, nie projekt i nie wyścig, to styl życia. Nie jeżdżę dla zdobywania kilometrów, bicia rekordów prędkości, nie biorę udziału w rywalizacji o żadne „naj”. Rower daje inną perspektywę. Jesteś fizycznie i emocjonalnie połączona z każdym wzgórzem, pustynią, lasem, burzą, poznajesz świat i ludzi pomiędzy punktami A i B, które wyznaczają inne środki transportu. Życie na rowerze jest proste. Rytm dnia wyznaczają wschody i zachody słońca a problemy dnia codziennego najczęściej sprowadzają się do kilku podstawowych: w którym kierunku jechać, co zjeść, co zobaczyć po drodze, gdzie spać. Całość to improwizowany ciąg przyczynowo-skutkowy.”