Patagonia. Dwa parki - Los Glaciares (Argentyna) i Torres del Paine(Chile)

20 listopada 2022 (niedziela) godz. 15:30

Krzysztof Kasprzyk

Zdjęcia zostały zrobione podczas pieciu wizyt w Patagonii, w części argentyńskiej i chilijskiej w latach 2011, 2014 i 2018–2020.
Na obszarze Los Glacaires w Argentynie jest m.in. słynny lodowiec Perito Moreno, a Torres del Paine w Chile zostało umiejscowione przez „The National Geographic” pośród pierwszych pięciu najpiękniejszych miejsc krajobrazowych świata.
Różnorodne krajobrazy Patagonii są niezwykłej wprost piękności: masyw Andów z lodowcami i śródgórskimi jeziorami, lasy patagońskich buków z chłodnymi lasami deszczowymi i występującymi tylko tutaj skupiskami olbrzymich araukarii, wygasłe i czynne wulkany, wyżyny i obszary stepowej pampy oraz nadbrzeżne tereny oceanów – Atlantyku w Argentynie i Pacyfiku w Chile.
Jednkaże skupiłem się głównie na dwóch miejscach Patagonii gdzie mieszczą się wspomniane parki narodowe. Można tutaj poczuć, w tych rozległych przestrzeniach wychłostanych porywistymi wiatrami patagońskimi, pewną pierwotność Ziemi, jej majestat, który skłania do pokory i zrozumienia, że zanim się tutaj pojawiliśmy, wszystko już było niejako dla nas przygotowane.
A niestety dobrze wiemy, co z tym uczyniliśmy i co czynimy… To dlatego zajmuję się głównie fotografią krajobrazu, w imie jego ocalenia i zachowania.

Biografia
Krzysztof Kasprzyk - ur. 10 września 1946; Quakenbrück (Niemcy) – mieszkał w Sopocie w latach 1950 – 1971. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego (Geografia) i Warszawskiego (Dziennikarstwo). Przez 12 lat działał w studenckim ruchu kulturalnym (Klub “Żak” w Gdańsku i “Riwiera-Remont” w Warszawie). W roku 1975 wymyślił i współorganizował w DKF “Kwant” międzynarodowe sympozjum “Film i literatura iberoamerykańska”, za które otrzymał nagrodę “Polityki” im. S. Allende.
Uczestnik strajku w stoczni gdańskiej (osoba wspomagająca) w sierpniu 1980 roku. Stworzył piosenki strajkowe Postulat 22 i Piosenka dla córki, był również pomysłodawcą użycia nazwy „Solidarność” w słynnym znaku graficznym. W rok później wyjechał do Berlina Zachodniego, gdzie po wprowadzeniu stanu wojennego działał w grupie roboczej “Solidarność”. Po otrzymaniu stypendium na uniwersytecie St. Francis Xavier w Antigonish (Kanada), odbył tam roczne studia w 1984 roku.
Od 1985 mieszka w Toronto. Podejmował przeróżne prace, by powrócić w 1998 do swego pierwszego zawodu – nauczyciela geografii. Przez 20 lat uczył w liceach kanadyjskich i polskiej szkole przy konsulacie polskim w Toronto. Od roku 2001 zaczął coroczne podróże po świecie. Zwiedzał wielokrotnie Europę, Amerykę Południową i Północną, przebywał krótko w Japonii i na Antarktydzie. Od roku 2017 jest na aktywnej emeryturze – podróżuje (zamieszkał w Argentynie na prawie 11 miesięcy), ma swój blog (krzysztofkasprzyk.ca), a ostatnio prezentuje swoje zdjęcia na wystawach fotograficznych (Sopot, Wrocław, Legnica).
Wydał siedem tomików wierszy: „Centrum Peryferii” (Wyd. Morskie, Gdańsk 1981), „Stan zagrożenia” (Polski Fundusz Wydawniczy, Toronto, 1986), „Panopticum” (Mordellus Press, Berlin, 1997), „Zbiór” (Wyd. Omnibus Press, Toronto, 1999) i „Miejsce” (Biblioteka Frazy, Rzeszów, 2006), „Zmienne nastroje” ((Wyd. M2, Warszawa, 2022) i „Wszystko już odłożone” (Biblioteka Frazy, Rzeszów, 2022).
W 2013 r. za zasługi we wspieraniu przemian demokratycznych w Polsce został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Krzysztof Kasprzyk, blog: https://krzysztofkasprzyk.ca